Zagrożenia przy pracy z komputerem

1. Zagrożenia zdrowotne
2. Utrata danych
3. Oprogramowanie antywirusowe

Zagrożenia zdrowotne

Najbardziej typowe problemy zdrowotne to: 

*nadwerężenie mięśni nadgarstka, 

*naprężony kark, 

*bóle dolnych części kręgosłupa, 

*nadwerężenie naturalne wiązadeł kręgów szyjnych.

Prawidłowa postawa;

 Utrata danych

Może zostać spowodowana przez:

wirusy

program komputerowy, posiadający zdolność replikacji, tak jak prawdziwy wirus, stąd jego nazwa. Wirus do swojego działania potrzebuje i wykorzystuje system operacyjny, aplikacje oraz zachowanie użytkownika komputera.

robaki

samoreplikujący się program komputerowy, podobny do wirusa komputerowego.

Główną różnicą między wirusem a robakiem jest to, że, podczas gdy wirus potrzebuje nosiciela – zwykle jakiegoś pliku wykonywalnego (chociaż istnieją wirusy pisane w językach skryptowych podczepiające się pod dokument lub arkusz kalkulacyjny), który modyfikuje doczepiając do niego swój kod wykonywalny, to robak jest pod tym względem samodzielny, a rozprzestrzenia się we wszystkich sieciach podłączonych do zarażonego komputera poprzez wykorzystanie luk w systemie operacyjnym lub naiwności użytkownika. 

konie trojańskie
 określenie oprogramowania, które podszywając się pod przydatne lub ciekawe dla użytkownika aplikacje dodatkowo implementuje niepożądane, ukryte przed użytkownikiem różne funkcje (programy szpiegujące, bomby logiczne, furtki umożliwiające przejęcie kontroli nad systemem przez nieuprawnione osoby itp.). Nazwa pochodzi od mitologicznego konia trojańskiego.

sniffery

 program komputerowy lub urządzenie, którego zadaniem jest przechwytywanie i ewentualnie analizowanie danych przepływających w sieci.

Wspólną cechą wielu takich analizatorów jest przełączenie karty sieciowej w tryb mieszany (ang. promiscuous), w którym urządzenie odbiera wszystkie ramki z sieci, także te nieadresowane bezpośrednio do niego; sniffery mogą być uruchamiane także na routerze lub na komputerze będącym jedną ze stron komunikacji sieciowej – i w tych przypadkach tryb promiscuous nie jest konieczny.
Oprogramowanie antywirusowe
Popularnymi programami antywirusowymi są:

avast! Free Antivirus

Popularny program antywirusowy, zabezpieczający komputer przed szkodliwym oprogramowaniem, również w czasie rzeczywistym. Umożliwia skanowanie komputera podczas bootowania, automatyczną kontrolę danych pobieranych przez sieć P2P i komunikatory internetowe oraz analizę stron i zawartych w nich skryptów.

Avira Free Antivirus

Popularny antywirus do użytku domowego. Chroni komputer przed wirusami, robakami, trojanami i komponentami szpiegowskimi, również w czasie rzeczywistym. Monitoruje wszystkie otwierane i zapisywane dane. W celu ograniczenia "zasobożerności" programu, użytkownik ma możliwość z poziomu ustawień wyboru formatów plików, które będą kontrolowane

Microsoft Security Essentials

Narzędzie zabezpieczające system Windows przed wirusami, trojanami, rootkitami i innym złośliwym i szpiegującym oprogramowaniem. Stanowi kontynuację programu Windows Defender. Wyposażony został w skaner pracujący w trzech trybach: pełnym (skanującym całą zawartość dysku), szybkim (skanującym lokalizacje najbardziej narażone na infekcje) oraz niestandardowym (definiowanym przez użytkownika).

Fotografia analogowa i cyfrowa

1. Camera Obscura
2. Budowa aparatu analogicznego
3.Materiały światłoczułe
4.Budowa aparatu cyfrowego

Camera Obscura
ciemnia optyczna, światłoszczelna skrzynka z otworkiem w przedniej ściance, umożliwiająca uzyskanie na tylnej ściance odwróconego obrazu przedmiotu ustawionego przed otworkiem. Po zamontowaniu matowej szybki w tylnej ściance skrzynki powstający obraz można obrysować. Camera obscura stosowana była przez malarzy i grafików jako narzędzie pomocnicze, zwłaszcza do dokładnego wykreślania perspektywy przy malowaniu widoków arch. (m.in. przez Leonarda da Vinci, G.A. Canala i B. Belotta). Najprostsza camera obscura znana była już w starożytności, posługiwali się nią także Arabowie. Udoskonalano ją wielokrotnie w XVI-XVIII w. i wmontowywano w stolik do rysowania. Rozwinięciem jej jest camera lucida (wynaleziona 1807 przez W.H. Wollastona), w której dzięki układowi pryzmatów obraz przedmiotu położonego przed układem optycznym pada bezpośrednio na papier, ułatwiając rysunek. Prototyp aparatu fotograficznego.

Jak działa Camera Obscura?

Analogowy Aparat Fotograficzny

Jak działa?
Aparat fotograficzny na błonę światłoczułą i jest przystosowany do naświetlania materiału światłoczułego. Materiał ten umieszcza się we wnętrzu aparatu, w postaci zwiniętej błony, która jest przewijana wewnątrz aparatu za pomocą odpowiedniego mechanizmu, dla naświetlenia każdej z klatek filmu, lub też stosowane są wymienne kasety z błonami ciętymi, które na potrzeby każdego zdjęcia wymienia się na tylnej ścianie aparatu. Działa to na zasadzie camera obscura (ciemne pomieszczenie). Poprzednikiem aparatu klasycznego był aparat otworkowy (ciemne pomieszczenie z małym otworkiem, np. po szpilce w jednej ścianie i błoną światłoczułą na przeciwległej). W późniejszych konstrukcjach zastąpiono otworek obiektywem, który skupiał na błonie, poprzez soczewki, obraz na który był skierowany i wyostrzony.
Budowa

Materiały światłoczułe
Fotograficzne materiały światłoczułe składają się z warstwy światłoczułej, przeważnie emulsji fot., naniesionej na podłoże papierowe (papier fot.), szklane (płyta fot.), z tworzywa sztucznego (błona fot.) lub na tkaninę. Najważniejszymi właściwościami fotograficznych materiałów światłoczułych. są: światłoczułość, barwoczułość,kontrastowość, rozdzielczość; badaniem tych cech zajmuje się sensytometria. Obraz fot. powstaje na fotograficznych materiałach światłoczułych w wyniku kolejnych procesów fiz. i chem.: naświetlania (tworzy się obraz utajony), wywoływania, utrwalania, płukania, suszenia, a niekiedy również odwracania lub wybielania (obróbka fotograficzna ). 

Cyfrowy aparat fotograficzny
Jak działa?

Układ optyczny tworzy obraz na przetworniku optoelektronicznym (CCD, CMOS), a współpracujący z nim układ elektroniczny odczytuje informacje o obrazie i przetwarza na postać cyfrową w układzie zwanym przetwornikiem analogowo-cyfrowym.Dane w postaci cyfrowej są zapisywane w jednym z formatów zapisu obrazu - zazwyczaj JPEG (kompresja stratna), TIFF (kompresja bezstratna) lub RAW (pełna informacja z matrycy aparatu) - w cyfrowej pamięci aparatu (w pamięci półprzewodnikowej lub na miniaturowym dysku magnetycznym lub optycznym) albo przesyłane bezpośrednio do komputera.

Budowa

 Typy aparatów cyfrowych

Lustrzanki cyfrowe  

których konstrukcja oparta jest na klasycznej lustrzance jednoobiektywowej, gdzie błonę światłoczułą zastąpiła duża matryca, o rozmiarach porównywalnych z pojedynczą klatką filmu małoobrazkowego 24 × 36 mm. W optycznym wizjerze widoczny jest obraz rzutowany na matówkę bezpośrednio z obiektywu aparatu poprzez uchylne lustro zasłaniające migawkę i matrycę. W momencie robienia zdjęcia lustro się unosi a światło kierowane jest na matrycę. Istotną zaletą lustrzanek jest możliwość wymiany obiektywów.

Aparaty typu bridge camera 
szeroka grupa aparatów, których wspólną cechą jest brak optycznego układu celowniczego występującego w lustrzankach oraz brak cech konstrukcyjnych i użytkowych pozwalających jednoznacznie zaliczyć je do kompaktów. Z reguły oferują możliwość ręcznego ustawienia wielu parametrów, pod względem rozwiązań ergonomicznych zbliżone bywają do lustrzanek. Oprócz ekranu podglądu LCD przeważnie wyposażone są w wizjer elektroniczny (EVF) zapewniający podgląd obrazu wprost z matrycy. Typowe było także wyposażenie w niewymienne obiektywy zmiennoogniskowe, niekiedy o dużej transfokacji (superzoom), jednak od 2008 roku pojawiają się na rynku aparaty tej grupy zapewniające możliwość wymiany obiektywów. 

  

Aparaty kompaktowe
 forma rozwojowa analogowych aparatów kompaktowych charakteryzująca się zwartą budową i niewielkimi rozmiarami oraz znacznym uproszczeniem i zautomatyzowaniem obsługi. Niewielkie rozmiary przetworników a co za tym idzie bardzo krótkie ogniskowe stosowanych obiektywów powodują, iż aparaty te charakteryzują sie dużą głębią ostrości, co z kolei powoduje, iż niekiedy nie stosuje się w nich układów ustawiania ostrości. Historycznie rzecz biorąc, to właśnie małe rozmiary przetworników i obiektywów pierwszych aparatów cyfrowych spowodowały, że wprowadzając je na rynek zdecydowano się zaadaptować do tego celu bardzo popularną w owym czasie formę tradycyjnych aparatów kompaktowych. W okresie rozwoju cyfrowe kompakty przybierały różne formy, od najbardziej zminiaturyzowanych aparatów kieszonkowych o grubości kilku do kilkunastu milimetrów, do rozbudowanych zarówno od strony możliwości regulacji dostępnych dla użytkownika jak i wielkości matryc i obiektywów, stawiając je tym samym blisko granicy zaliczania ich do aparatów typu bridge camera.